کوک کن ساعت خویش!  

اعتباری به خروسِ سحری ، نیست دگر
                             دیر خوابیده و برخاسـتنـش دشـوار است
          

 کوک کن ساعتِ خویش !
            که مـؤذّن ، شبِ پیـش
                             دسته گل داده به آب 
و در آغوش سحر رفته به خواب ...


   کوک کن ساعتِ خویش !
                 شاطری نیست در این شهرِ بزرگ
که سحر برخیزد
شاطران با مددِ آهن و جوشِ شیرین
                    دیر برمی خیزند



کوک کن ساعتِ خویش ! 
                      که سحر گاه کسی
          بقچه در زیر بغل ، راهیِ حمّامی نیست
                        که تو از لِخ لِخِ دمپایی و تک سرفه ی او برخیزی


کوک کن ساعتِ خویش !

رفتگر مُرده و این کوچه دگر
خالی از خِش خِشِ جارویِ شبِ رفتگر است

               کوک کن ساعتِ خویش !
ماکیان ها همه مستِ خوابند
                شهر هم . . .
خوابِ اینترنتیِ عصرِ اتم می بیند


کوک کن ساعتِ خویش !
              که در این شهر ، دگر مستی نیست
                          که تو وقتِ سحر ، آنگاه که از میکده برمی گردد
از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبش برخیزی


کوک کن ساعتِ خویش ! 
                 اعتباری به خروسِ سحری نیست دگر ،
و در این شهر سحرخیزی نیست 

نظرات شما عزیزان:

sahar

ساعت21:38---15 آبان 1391

[وب سایت]

قشنگ بود فقط یه کم طولانی بود من اپم گلم

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: